Wat maakt een gebied ‘ski-zeker’ en waarom is dat niet hetzelfde als sneeuwzeker?

Mijn kerstvakantie van seizoen 2015-16 was een drama. Er was nog nauwelijks sneeuw gevallen in de Alpen en het was veel te warm. Die kerstweek zat ik in St. Anton am Arlberg, toch een van de meest sneeuwzekere gebieden in Oostenrijk.

Helaas waren er alleen een handvol blauwe pistes open, ongeveer 20% van het totale skigebied. Het was echter gewoon een hoogseizoenweek met een afgeladen dorp, dus de pistes waren superdruk en vanaf koffietijd eigenlijk alleen maar buckels.

De week van Oud en Nieuw was er nog altijd geen vlok natuursneeuw gevallen en nog steeds waren de temperaturen overdag boven 0 en ’s nachts maar net eronder. Die week zat ik in de Dolomieten en daar was 95% van de pistes open. Witte linten in een groen landschap weliswaar, maar er was prima te skiën. Door dat pisteaanbod werd de drukte goed verspreid en bleven de pistes ook de hele dag behoorlijk strak.

Sneeuwzeker versus ski-zeker – wat is het verschil

Wat was nu het grote verschil tussen deze twee gebieden? St. Anton staat toch te boek als zeer sneeuwzeker en de Dolomieten niet bepaald. Het onderscheid is dat St. Anton het moet hebben van natuursneeuw. Zo ongeveer elke sneeuwbui die de Alpen bereikt van de noord- of westkant (en dat is 70% ongeveer) zorgt voor sneeuw in St. Anton. Om die reden hebben ze niet zo fors geïnvesteerd in een kunstsneeuwinstallatie.

In de Dolomieten, daarentegen, sneeuwt het veel minder hard of vaak. Daar hebben ze dan ook heel flink geïnvesteerd in sneeuwkanonnen. Zij hebben dan wel weer het voordeel dat er minder vaak warme temperaturen voorkomen in de wintermaanden. Wat funest is natuurlijk, zelfs met sneeuwkanonnen.

Kortom, je kan zeggen dat een gebied als St. Anton sneeuwzeker is (als het sneeuwt, valt het dáár) en dat de dolomieten ‘ski-zeker’ zijn: wat de omstandigheden ook zijn, skiën kan je er sowieso.

Wat zijn typische ski-zekere gebieden?

Hoger is kouder. Als het om hoogte gaat, zit je in gebieden met een gletsjer wel goed (dat er gletsjers zijn is op zich al bewijs dat wat daar valt in ieder geval lang blijft liggen). Veel sneeuwkanonnen en wat minder kans op dooi zijn ook een goede combinatie. De Dolomieten heb ik al genoemd, maar denk ook aan gebieden als Schladming, Snowspace Salzburg, delen van Kitzbühel.

Er zijn natuurlijk ook hoge gebieden zonder gletsjer: Serre Chevalier, Les Trois Vallées, Val d’Anniviers, Ischgl, Hochgurgl-Obergurgl, Livigno, Obertauern – om er maar een paar te noemen. Eigenlijk overal boven 1.800 meter in Frankrijk of boven de 1.500 meter in Oostenrijk, Italië of Zwitserland is het – doorgaans – vrij skizeker. Ook al zo vroeg in het seizoen als in de kerstvakantie.

En de bekende ‘schneelochs’ dan?

De echte ‘schneelochs’ waar vooral veel natuursneeuw valt – zoals in Vorarlberg – zijn in het midden en einde van de winter leuk, als er minder kans is op dooi of als het natuurlijke sneeuwdek al wat heeft kunnen bouwen. Of als je passie het moeten hebben van verse sneeuw – freeriden bijvoorbeeld.

Belangrijk om te onthouden

Veel neerslag is niet genoeg. Als het niet koud genoeg is, is dat namelijk regen. Alleen hoogte is ook niet ideaal. Als het bewolkt is zie je boven de boomgrens al snel niet veel meer en het waait er doorgaans harder dan wat lager op de berg (met mogelijk liftsluitingen tot gevolg). Gebieden waar de mens wat meer controle heeft zijn vroeg in het seizoen wat ski-zekerder. En dat betekent dus: veel menselijke invloed, weinig kans op dooi en niet te laag. Dan zit je voor het skiën behoorlijk zeker.

Wintersport » Skigebied » Wat maakt een gebied ‘ski-zeker’ en waarom is dat niet hetzelfde als sneeuwzeker?