Vandaag in de categorie ‘Bijzondere wintersportverhalen’ het verhaal van Renée van Hees. Renée is 34 jaar en heeft haar eigen tekstbureau Content Words. De afgelopen 5 jaar reisde zij samen met haar vriend en knalgroene kamper naar alle uithoeken van de wereld. Afgelopen winter brachten zij door in Zwitserland. En dat zorgde voor een geheel nieuwe onuitwisbare ervaring.
“Uh, I don’t really know how to ski”
De met sneeuw bedekte bergtop kwam steeds dichterbij. En ik kreeg het alsmaar benauwder in de gondel, wanneer zouden we eruit mogen? De anderen leken hun enthousiasme moeilijk onder controle te kunnen houden en de Franse ski-termen vlogen me om de oren. De zenuwen bereikten hun hoogtepunt: “Uh teacher, I don’t really know how to ski.”
Het werd muisstil in onze lift en m’n 8 toekomstige collega’s hielden hun adem in. “Ow,” zei m’n leraar. “That’s kind of a problem. But we will fix it.” En dat deden we. In 2 weken tijd leerde ik skiën en werd ik klaargestoomd tot een echte skilerares.
Ik word zeker geen skilerares!
Zonverslaafd & strandliefhebster, reizend naar landen waar het altijd zomer is. Dat is juist de omschrijving die bij mij past. Woorden als sneeuw, batons en après-ski zaten gewoon niet in mijn vocabulaire. Totdat ik besloot de winter door te brengen in Zwitserland. Maar als wat? Zeker niet als skileraar. Want wie wordt er nou skileraar als je nog nooit op ski’s hebt gestaan?
Het was tijdens onze kamperreis door de Balkan toen mijn vriend aankondigde dat hij me mee wilde nemen naar zijn favoriete plek op aarde. Dit bleek Crans-Montana (Zwitserland) te zijn. Hij had daar eerder in een restaurant gewerkt en wilde dat graag nog een winter doen. Maar dan samen.
Wat moet ik nou in een wintersportgebied?
Werken in hetzelfde restaurant leek me niks, dus de jacht naar een baan voor mij werd geopend. Die baan vond ik al snel bij ESS Crans-Montana. Werken in de sneeuwtuin: sneeuwpoppen bouwen en sleetje rijden met de allerkleinsten. Dat ligt wel in mijn straatje. Sollicitatie ging snel via de mail en ik werd direct aangenomen. Mooi, dat was geregeld.
Het liep al tegen de winter dat zij mijn contract stuurden waar ‘moniteur de ski’ in stond. Toch even navragen. En jahoor, zij hadden mij op de lijst van skileraren gezet. Dat ik niet kon skiën, was geen enkel probleem.
Dat m’n beheersing van de Franse taal ook maar zo zo is, maakte voor hen ook geen enkel verschil. Prima, dan zal het wel goed zitten. Want wat weet ik tenslotte van het hele skigebeuren? Zwitserland, here we come!
Resultaat van het examen: geslaagd!
De pijn in mijn spieren en m’n hersenen die elk Franse woord dat er in zat eruit probeerde te persen. 2 weken lang achter de groep aan haasten en steeds opnieuw dingen moeten vragen. M’n collega’s de kroeg in, ik huiswerk maken om de technieken te begrijpen. Het examen bleek het bewijs dat ik niet voor niets zo hard m’n best had gedaan: geslaagd. Ik was Moniteur de Ski dans le Jardin de Neige. Sneeuwtuin, ik zal je ‘n poepie laten ruiken.
I love wintersport!
Het seizoen was fantastisch! Na een dramatische eerste week, kon het alleen maar beter worden. En dat deed het. Ik had plezier met de kids, leerde hen de basis van het skiën en mijn Frans ging met sprongen vooruit. Al na ‘n paar weken kreeg ik soms een eigen groep mee met wie ik het kinderweidje verliet.
Met de winterse zon op mijn bol integreerde ik helemaal in de wereld van het skiën. Van lesgeven tot het biertje op de piste na werktijd. Ik begrijp wintersport nu helemaal. And I love it!
Voor altijd winter?
Wanneer ik terugdenk aan afgelopen winter en de foto’s bekijk, kan ik soms nog steeds niet geloven dat dit pas enkele maanden geleden gebeurd is. Het is nu zomer en ik geniet uiteraard volop van het mooie weer. Maar… er is iets veranderd. Het biertje in de strandtent smaakt toch anders dan die op de piste. Het strandzand is fijn, maar het is geen verse sneeuw. In alle eerlijkheid; ik mis het. Wie had dat ooit kunnen denken?
Nog een paar maandjes wachten en dan mag ik weer! En hopelijk huppel ik dan weer net zo trots en vrolijk rond in mijn knalrode uniform.
Mede eigenaar op-wintersport, specialist familie wintersport en skikleding expert
Maaike woont in Oostenrijk en staat in de winter zo’n 80 dagen op de ski’s. Zij leerde het skiën pas als volwassene, maar sinds die eerst wintersport is ze verkocht. Vanaf oktober is ze bezig met de voorbereidingen voor de wintersport en ze stopt pas op 1 mei. Ze is er altijd op uit om de familie wintersport te combineren met haar voorliefde voor lekker eten. Ze is bereid daarvoor de hele wereld over te skiën.
- 20 jaar wintersport ervaring
- 70+ skigebieden bezocht
- 7 wintersportlanden
0 Commentaren